மனசு தான் பேசுது...

நீ கூட இருந்தப்போ பூலோகமே கையில அடக்கிய மாதிரி இருந்தது...ஆனா இப்போ...எதுமே என் கையில் இல்ல...யாருமே என்ன புரிஞ்சிக்க மாட்டேங்கறாங்க...உண்மையிலயே சொல்றேன், யாரோ புரிஞ்சிக்காததில எனக்கு கவலையே இல்ல...ஆனா நீ...உன்னால ஏன் புரிஞ்சிக்க முடியல...அப்படி என்ன தப்பு பண்ணேன் நான்? ரொம்ப ரொம்ப வலிக்குதுடா...

உனக்கு தெரியாம நான் ஒரு மூச்சி கூட விட்டதில்ல, தெரியாது உனக்கு? காலையிலே கண்ணு முழிக்கிரதில இருந்து ராத்ரி கண்ணு மூடுறது வரைக்கும் உன்ன கேட்டு தான் செஞ்சேன்...நீ கவலைப்படக்கூடதுன்னு பொய் சொல்லியிருக்கேன்...நீ வருதப்படக்கூடதுனு சந்தோஷமா இருக்குற மாதிரி நடிச்சேன்...அதெல்லாம் இவ்வளவு பெரிய தப்பா மாறும் ன்னு நான் எதிர்பார்க்கவே இல்ல...நாம சேர்ந்து போன எல்லா கோயில் லேயும் கடவுள் சத்யமா சொல்றேன், தெரிஞ்சு நான் உனக்கு எந்த விதத்திலேயும் துரோகம் பண்ணல...

ஒரு லட்டு பார்த்தா, ஆப்பிள் பார்த்தா, பீச் க்கு போன, பைக் லே ஏறினா, ஒரு ஹோட்டல் க்கு போனா, ஒரு மெட்டி பார்த்தா...உன் ஞாபகம் தான் வருது...உன் முகம் தான் தெரியுது...நீ பக்கத்திலயே இருக்குற மாதிரி தான் தோணுது...ஆனா நீ...நான் சொல்ற எதையும் கேக்ற அளவுக்கு கூட உனக்கு பொறுமை இல்ல ல? இப்படி என் மேல வெறுப்பு காட்டுற அளவுக்கு நான் என்ன தப்பு பண்ணேன்?

என்ன நீ புரிஞ்சிக்கிட்ட அளவுக்கு வேற யாரும் புரிஞ்சிருக்க மாட்டாங்க...நீ என்ன விரும்பிய அளவுக்கு வேற யாரும் விரும்பியிருக்க மாட்டாங்க...நீ யோசிச்ச அத்தன வாட்டி வேற யாரும் என்ன பத்தி யோசிச்சிருக்க மாட்டாங்க...ஆனா இப்போ...? இப்போ கூட எனக்கு உன்ன ரொம்ப ரொம்ப புடிச்சிருக்கு...

தமிழையும் தமிழ் நாட்டையும் இந்த நாட்டு கலாசாரங்களையும் புடிக்க வச்சதும் நீ தான், இப்போ மறக்க வைக்றதும் நீ தான். நீ இனிமே என் வாழ்க்கைல இல்லன்றத ஏத்துக்க முடில... ஏதோ ஒரு எடத்துல இருந்து நீ என் சுவாசத்த கட்டுபடுத்துலன்னா மூச்சியே விட தேவை இல்லனு தோணுது...உன்ன இப்போ நான் மிஸ் பண்ற மாதிரி யாரும் யாரையும் மிஸ் பண்ணி இருக்க மாட்டாங்க... உன்ன நான் காதலிச்ச அளவுக்கு இந்த உலகத்தில் யாரும் யாரையும் காதலிச்சிருக்க மாட்டாங்க...